Lubisz Muminki? Nawet jeśli nie, to po przeczytaniu tego wpisu na pewno polubisz! Przeczytaj 23 najlepsze cytaty z Muminków!

Jak już chyba wiecie (bo tysiąc razy o tym mówiłam, no i widzieliście przecież mój najpiękniejszy na świecie muminkowy tatuaż) uwielbiam Muminki. Po książki jednak sięgnęłam dopiero niedawno i – co tu kryć – zakochałam się! Gdy czytam książki Tove Jansson o tych śmiesznych trollach i ich ziomeczkach, świat przestaje dla mnie istnieć. Jeżeli czytam w miejscu publicznym, nawet nie powstrzymuję się od głośnych wybuchów śmiechu (bo i po co?). Musiał zatem nadejść ten moment, gdy dzielę się z wami moimi ulubionymi cytatami. Na pierwszy ogień idzie „Zima Muminków”, „Pamiętniki Tatusia Muminka” i „Lato Muminków”. A na deser zapraszam Was do posłuchania, jak cała Polska czyta Muminki (mojego śmiesznego głosu też tam posłuchacie)!

ZIMA MUMINKÓW

Muminek zastanawiał się przez chwilę, czy zima w rzeczy samej nie jest wynikiem tego, że dziesięć tysięcy Buk siedziało na ziemi.

– Taką czapkę i ja chciałbym mieć – powiedział Muminek.

– Nie potrzebujesz czapki – odrzekła Too-tiki. – Możesz machać uszami, żeby nie zmarznąć.

– Ma pan niebywale krzaczaste brwi – zagaił Muminek, próbując uprzejmie nawiązać rozmowę.

– (…) Wierzcie mi: nie ma nic niebezpieczniejszego od ciągłego przesiadywania w domu.

– Hhy? – powiedział Muminek.

– Tak. Od tego przychodzą tylko do głowy różne pomysły.

– Nie jadam ryb – stwierdził Paszczak. – Tylko jarzyny i jagody (PASZCZAK WEGANIN!)

Mi posiadała zdolność wesołego spędzania czasu na własną rękę i cokolwiek myślała o wiośnie, czy podobała się jej, czy nie, nie miała najmniejszej potrzeby dzielenia się swoimi poglądami na ten temat z kimkolwiek.

Too-tiki wzruszyła ramionami.

– Wszystko trzeba odkryć samemu – powiedziała – I również przejść przez to samemu.

PAMIĘTNIKI TATUSIA MUMINKA

No i jestem dość miły, i mówię prawdę, o ile nie jest zbyt nudna (…).

Panuje na ogół opinia, że geniusze są niesympatyczni, lecz jeśli o mnie chodzi, jakoś nigdy tego nie zauważyłem.

– Czy one są złe, te olbrzymy? – zapytałem ostrożnie, podczas gdy szliśmy w dół rzeki.

– Tak – odparł Fredrikson. – Ale nadeptują się tylko przez pomyłkę. I potem przez tydzień płaczą. Pokrywają też koszty pogrzebu.

Fredrikson (bo jego miała na myśli) podskoczył z piżamą Joka i Ciotka Paszczaka zaczęła wycierać nią pokład.

– Jestem zła – wyjaśniła. – A wtedy jedyne, co pomaga, to sprzątanie.

– Nie pozwól mu palić! – zawołał Ryjek. – Ciotka Paszczaka powiedziała, że od tego trzęsą się łapki, żółknie pyszczek i łysieje ogon!

– E tam – odparła Mama Muminka. – Palił całe życie i nie zrobił się ani roztrzęsiony, ani żółty, ani łysy. Wszystko, co przyjemne, jest dobre dla żołądka.

To mówiąc, zapaliła Tatusiowi fajkę i otworzyła okno, przez które powiał lekki wietrzyk znad morza.

A potem, pogwizdując, wyszła z kuchni, żeby zaparzyć kawy.

– Kawa – powiedział Wiercipiętek.

– O w s i a n k a – powiedziała Ciotka. – Kawę pije się dopiero, jak się jest starym i roztrzęsionym.

– Znałem takiego, co umarł od owsianki – mruknął Jok. – Po prostu się nią udławił.

– Ciekawa jestem, co by powiedzieli wasi tatusiowie i wasze mamusie, gdyby was zobaczyli, pijących kawę – rzekła Ciotka Paszczaka. – P ł a k a l i b y.

Jok znał kogoś, kto miał zamek błyskawiczny przy spodniach, i któregoś razu zamek zaciął się i już nigdy nie dało się go otworzyć. Koszmarna historia!

– I prowadzą łajdackie życie – dodał Jok.

– Łajdackie życie? – zainteresowałem się. – W jaki sposób?

– Nie wiem dokładnie – odparł Jok. – Może depczą czyjeś ogródki warzywne i piją piwo.

Niemniej postawa Joka wydaje mi się w jakimś sensie nonszalancka. Mam na myśli to, o czym mówiliśmy: że się tylko żyje. Przecież żyje się i tak, niezależnie od wszystkiego. Według mnie chodzi o to, żeby mnóstwo ważnych, bardzo istotnych rzeczy, które każdego z nas stale otaczają, umieć przemyśleć, przeżyć, zdobyć. Tyle jest najrozmaitszych możliwości, że włos mi się jeży na karku, gdy o nich pomyślę. A w samym środku tego wszystkiego siedzę ja – i jestem oczywiście najważniejszy.

W moim mniemaniu powinno się zawsze wyolbrzymiać każdą straszną sytuację. Trochę ze względów czysto widowiskowych, a trochę dlatego, że strach jednak jakoś maleje, gdy przydać grozy temu, co go powoduje. A poza tym przyjemnie jest robić wrażenie na innych.

– Prawdę mówiąc, to ja was oszukałam. Wcale nie jestem chora. Nie poszłam na zabawę, bo byłam taka niemożliwa, że nawet mama miała mnie dosyć!

Otwierały się nowe Niewiarygodne Możliwości, nastawał nowy dzień, w którym wszystko może się zdarzyć, jeżeli tylko ktoś nie ma nic przeciwko temu.

LATO MUMINKÓW

– Ja też mam tajemnicę – powiedział Włóczykij. – Jest w moim plecaku. Za chwilę ją zobaczysz. Kiedy będę załatwiał pewną starą sprawę z jednym draniem!

– Dużym czy małym? – zapytała Mi.

– Małym – odparł Włóczykij.

– To dobrze – powiedziała Mi. – Mały drań jest o wiele lepszy, bo łatwiej go stłuc.

Włóczykij przez całe swoje życie tęsknił za tym, by móc pozdzierać tablice, które zabraniały wszystkiego, co było mu miłe.

W tej samej chwili jednemu z malców przyśniło się coś strasznego i zaczął krzyczeć. Pozostali obudzili się i przez solidarność zaczęli mu wtórować.

– Cicho, ciii… – uciszał ich Włóczykij. – A kuku! A kuku! Kukuryku!

Nie pomagało.

– Nie uważają, żebyś był zabawny – objaśniła Mi. – Zrób tak jak moja siostra: powiedz im, że jeśli zaraz nie będą cicho, to je udusisz. Potem ich przeprosisz i dasz im cukierków.

– Dostałeś list! – wrzeszczały dzieciaki, skacząc, zjeżdżając i staczając się z dachu na ziemię.

– Zatracone bachory! – zawołał Włóczykij, który prał ich pończochy przed sienią. – Zapomniałyście już, żeśmy rano smołowali dach? Czy chcecie, żebym od was uciekł, rzucił się do jeziora albo rozszarpał was na kawałki?

NAJLEPSZE CYTATY Z MUMINKÓW